Kurtoza – często określana jako miara “spłaszczenia” lub “wysmukłości” rozkładu. Jest to określenie błędne (Westfall, 2016), ponieważ jej wartość nie jest zależna od tego co dzieje się “na czubku” (tzn. blisko tendencji centralnej) rozkładu, a na jego “ogonie”. Krótko mówiąc, kurtoza jest miarą występowania wartości odstających. Podobnie jak w przypadku skośności, wartość 0 kurtozy wskazuje na kształt zbliżony do normalnego (rozkład mezokurtyczny). Wartości dodatnie kurtozy wskazują na rozkład leptokurtyczny, a im wyższa wartość kurtozy tym więcej pojawia się wartości bliskich skrajnych lub skrajnych. Z kolei ujemne wartości kurtozy (rozkład platykurtyczny) wskazują na brak wartości odstających i większe skupienie wyników wokół średniej. Zazwyczaj przyjmuje się wartości kurtozy Kurt. < |2| lub Kurt. < |3| jako “bezpieczną” wartość dla testów parametrycznych.

Dziękujemy Błażejowi Kochańskiemu za zwrócenie uwagi dot. nieaktualności naszej starej definicji oraz za edycję polskiego wpisu dot. kurtozy na wikipedii.

Źródła:
Peter H. WESTFALL, Kurtosis as Peakedness, 1905 ? 2014. R.I.P., The American statistician, 68 (3), 2014, s. 191?195